این مجسمه را «در انتظار معنا» نامگذاری کردم
مدتهاست که سعی دارم با هوش مصوعی، آثار معناگرای واقعی برگرفته از الهامات درونی ام را به تصویر بکشم.
این اثر برای من بیانگر شکاف عمیق و پوچی درونی است که گاهی در وجود انسان راه می‌یابد. با ایجاد آن حفره بزرگ در قسمت میانی مجسمه، سعی کردم تصویری از این خلاء درونی و تهی بودن عمیق را به نمایش بگذارم.
ظاهر آرام و بی تفاوت چهره مجسمه را در تضاد کامل با آن شکاف بزرگ داخلی قرار دادم. این تناقض بیانگر آن است که گاهی انسان به ظاهر آرام و متعادل به نظر می‌رسد، اما در باطن با یک پوچی و خلاء درونی دست و پنجه نرم می‌کند.
منشأ این احساس پوچی می‌تواند در نبود هدف و معنا در زندگی، تنهایی عمیق، یا حتی احساس بی‌معنایی هستی نهفته باشد. دست‌های گشوده مجسمه گویی در انتظار چیزی است که بتواند این شکاف و خلاء را پر کند.
من از طریق این اثر سعی کردم پرسش‌های بنیادین وجودی انسان در مواجهه با پوچی را به تصویر بکشم.
این تصویر با هوش مصنوعی stable diffusion و با هدایتگری علی شیردستیان ساخته شده است
بدون دیدگاه